ในช่วงต้นทศวรรษ 1880 คลองซึ่งมีความสามารถเพียงเล็กน้อยในการแข่งขันทางเศรษฐกิจกับการขนส่งทางรถไฟ หายไปจากแผนที่ ในอีกสองสามทศวรรษต่อมา ถ่านหินก็ลดจำนวนลงมากขึ้นเนื่องจากเชื้อเพลิงให้ความร้อนที่น้ำมันเลือกใช้ และการเติบโตของการขนส่งถ่านหินก็ลดลง ต่อมา หลังสงครามโลกครั้งที่ 1เมื่อมีรถบรรทุกยนต์เข้ามาเป็นของตัวเอง  คลอง บรรทุกสินค้าขนาดเล็กแห่งสุดท้ายของสหรัฐฯ มีปริมาณการขนส่งสินค้าลดลงอย่างต่อเนื่องเป็นตันไมล์ควบคู่ไปกับทางรถไฟหลายสาย ความยืดหยุ่นและความสามารถในการปีนขึ้นทางลาดชันของรถบรรทุกที่เข้ายึดการลากสินค้ามากขึ้นตามถนน เครือข่ายได้รับการปรับปรุงและยังมีอิสระในการส่งมอบห่างจากเตียงถนนที่มีรางรถไฟหรือคูน้ำในดินซึ่งไม่สามารถใช้งานได้ในฤดูหนาว