เครื่องปั้นดินเผาโบราณกรีซจากค 1,000 ถึงค 400 ปีก่อนคริสตศักราชไม่เพียง แต่จะมีรูปทรงแจกันที่โดดเด่นที่สุดบางส่วนจากสมัยโบราณ แต่ยังรวมถึงรูปแบบที่เก่าแก่และหลากหลายที่สุดของความเชื่อทางวัฒนธรรมและการปฏิบัติของชาวกรีกโบราณ นอกจากนี้เครื่องปั้นดินเผาที่มีความทนทาน (แม้ว่าจะแตกหัก) และขาดการดึงดูดนักล่าสมบัติเป็นหนึ่งในผู้รอดชีวิตทางโบราณคดีที่ยิ่งใหญ่และดังนั้นจึงเป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับนักโบราณคดีและนักประวัติศาสตร์ในการกำหนดลำดับเหตุการณ์ของกรีกโบราณ ไม่ว่าคุณค่าแห่งศิลปะและประวัติศาสตร์ของพวกเขาจะเป็นส่วนใหญ่ของกรีกแจกันแม้ตอนนี้เป็นชิ้นพิพิธภัณฑ์ฝุ่นมีความหมายจริง ๆ สำหรับการใช้งานในชีวิตประจำวันและการถอดความอาร์เธอร์เลนบางทีมันก็เป็นมูลค่าการจดจำว่ายืนอยู่บนทางเท้าหินและเปียกโชกไปด้วยน้ำที่พวกเขาจะได้ gleamed ครั้งเดียวในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนดวงอาทิตย์

วัสดุและการผลิต

ดิน ( Keramos ) เพื่อผลิตเครื่องปั้นดินเผา ( Kerameikos ) เป็นพร้อมใช้งานตลอดกรีซแม้ว่าที่ดีที่สุดคือดินเหนียวที่ห้องใต้หลังคาที่มีธาตุเหล็กสูงให้สีส้มสีแดงที่มีเงาเล็กน้อยเมื่อยิงและสีน้ำตาลอมเหลืองอ่อนของโครินธ์ โดยทั่วไปดินถูกเตรียมและการกลั่นในถังตกตะกอนเพื่อให้วัสดุที่แตกต่างกันสามารถทำได้โดยขึ้นอยู่กับประเภทของภาชนะที่ใช้ทำ

เครื่องปั้นดินเผากรีกถูกสร้างขึ้นมาอย่างสม่ำเสมอบนล้อของช่างปั้นและมักจะทำในส่วนแนวนอนแยกต่างหาก: เท้า, ร่างกายส่วนล่างและส่วนบน, คอและในที่สุดก็จัดการถ้าจำเป็น ส่วนเหล่านี้ถูกรวมเข้าด้วยกันกับ 'ดิน' ลื่นหลังจากการอบแห้งและเป็นไปได้ในหลายกรณีที่จะเห็นภาพของช่างปั้นหม้อที่ประทับใจในด้านในของภาชนะ จากนั้นนำชิ้นส่วนกลับมาวางบนพวงมาลัยเพื่อให้เครื่องหมายการรวมเป็นไปอย่างราบรื่นและเพิ่มรูปร่างสุดท้าย ดังนั้นแจกันทั้งหมดจึงมีเอกลักษณ์และรูปแบบขนาดเล็กที่แตกต่างกันแสดงให้เห็นว่าการใช้เครื่องมืออย่างง่ายและไม่ได้ตัดเท็มเพลตนั้นเป็นสิ่งปกติ

ช่างปั้นหม้อ &

จิตรกรและช่างปั้นหม้อ ( kerameus ) มักเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แยกจากกัน อย่างไรก็ตามความร่วมมือที่ยั่งยืนนั้นมีอยู่เช่นระหว่างช่างปั้น Ergotimos กับช่างทาสี Kleitas ช่างปั้นหม้อจำนวนมากและบ่อยกว่านั้นจิตรกรได้รับการพิสูจน์ด้วยความมั่นใจผ่านลายเซ็นต์ของพวกเขา (ส่วนใหญ่เป็น "... ทำสิ่งนี้") แม้ว่าแจกันกรีกส่วนใหญ่จะไม่ได้ลงนาม อย่างไรก็ตามศาสตราจารย์ JD Beazley ทำงานใน CE ศตวรรษที่ 20 ระบุศิลปินที่ไม่ได้ลงนามมากกว่า 500 คนที่สามารถแยกแยะได้ตามสไตล์ของพวกเขา แคตตาล็อกเครื่องปั้นดินเผาของกรีกที่เป็นระบบและครอบคลุมของ Beazley ได้อนุญาตให้ทำการศึกษาวิวัฒนาการในเทคนิคการออกแบบและการตกแต่ง 

จิตรกรมักจะทำงานในการประชุมเชิงปฏิบัติการโดยทั่วไปภายใต้การดูแลของช่างปั้นหม้อหนึ่ง (ซึ่งแสดงให้เห็นว่ารูปแบบมีความสำคัญมากกว่าการตกแต่งสำหรับชาวกรีก) แม้ว่าศิลปินจะเป็นอิสระจากการควบคุมหรือข้อ จำกัด ทางการเมืองแบบรวมศูนย์พวกเขาไม่ต้องสงสัยเลยว่าถูกขับเคลื่อนด้วยความต้องการของตลาดสำหรับรูปแบบหัวข้อและแฟชั่นโดยเฉพาะ พอตเตอร์และศิลปินหลายคนมีความอุดมสมบูรณ์ในผลลัพธ์ของพวกเขาและในบางกรณีกว่า 200 แจกันอาจมีสาเหตุมาจากศิลปินเดี่ยว คนงานเครื่องปั้นดินเผาส่วนใหญ่จะได้รับค่าจ้างไม่เกินคนงานที่ทำด้วยมือคนอื่น ๆ และแจกันที่ดีอาจมีค่าใช้จ่ายเพียงหนึ่งวันเท่านั้น แน่นอนว่ามีศิลปินเพียงไม่กี่คนที่ได้รับความต้องการอย่างมากและขายสินค้าของพวกเขาไม่เพียง แต่ในท้องถิ่นเท่านั้น แต่ยังครอบคลุมทั่วทะเลเมดิเตอร์เรเนียน บางครั้งพอตเตอร์ย้ายไปอยู่เมืองอื่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งอาณานิคมมักจะนำสไตล์ของพวกเขาไปด้วย นอกจากนี้ยังมีการแข่งขันกันระหว่างศิลปินตามที่ระบุไว้ในความคิดเห็นที่ลงนามในแจกัน "ดีกว่า Euphronias เคย

รูปร่าง

ถึงแม้ว่าเครื่องปั้นดินเผากรีกจะให้รูปร่างที่หลากหลายตั้งแต่ถ้วยไปจนถึงจานจนถึงamphoraeขนาดใหญ่แต่ก็มีหลายรูปแบบที่ค่อนข้างคงที่ตลอดหลายศตวรรษ นี่เป็นหลักเนื่องจากชาวกรีกผลิตเครื่องปั้นดินเผาสำหรับใช้ในทางปฏิบัติ - ถือไวน์น้ำน้ำมันและน้ำหอม - และเมื่อรูปแบบการปฏิบัติที่เหมาะสมได้วิวัฒนาการขึ้นมันก็ถูกคัดลอกและบำรุงรักษา อย่างไรก็ตามแม้จะมีข้อ จำกัด ในรูปแบบนี้ช่างปั้นและจิตรกรชาวกรีกสามารถแสดงความเก่งกาจในการตกแต่งแจกัน

สนับสนุนบทความนี้โดย  บๅคๅร่ๅออนไลน์
Lucaclub88 เว็ปเกมส์ออนไลน์อันดับ1ของประเทศ